Ai, mijn deodorant vergeten, dacht ik afgelopen keer. Daar dans je dan, soms ruik je het zelf, soms niet. Dat is nog tot daar aan toe. Maar​ vooral in contact met die ander werd ik mij sterk bewust van mijn eigen lichaamsgeur. Ik bespeurde een bepaalde terughoudendheid in mezelf alsof ik me schaamde voor mijn eigen geur. Opmerkelijk eigenlijk. Dat we alle natuureigen geuren die ons niet bevallen als 'vies' bestempelen. Terwijl die geuren toch ook bij het leven horen. En binnen Biodanza staat het Leven centraal.
Wat ik vies vind, zijn sterke parfumluchten. Gelukkig wordt er binnen de Biodanza wereld vaak vermeld om sterke, chemische luchten te vermijden, maar toch gebeurt het nog wel eens dat je met je neus in een wolk van geuren belandt, waarvan de drager ze ongetwijfeld als 'lekker' ervaart. Er zijn mensen die erg veel zweten, een parfum kan daar echt niet tegen op, want je bent dan ook nog eens nat bovendien. Een goede manier op hier mee om te gaan, is extra kleding meebrengen en tijdens de les het natte shirt te vervangen door een frisse droge.
Van een heel andere orde zijn windjes van je darmen. Ik heb er nog wel eens last van en hoe ga je daar dan mee om in de bijna 2 uur die een vivencia (Biodanza sessie) duurt. Er zijn diverse strategien en ik heb ze allemaal al eens uitgeprobeerd:

1. tegenhouden; lukt niet altijd, maar kan soms helpen
2. even uit de zaal lopen; als het je lukt om daar op tijd te komen, even blijven wachten tot de geur is opgetrokken
3. aan de rand van de zaal gaan staan; ook nu weer even wachten tot de geur is opgetrokken of onopvallend ergens anders naar toe lopen
4. laten gaan en ergens anders naar toe lopen
5. laten gaan en blijven staan
6. het in de openingskring vermelden dat je last hebt van winderigheid

Je kunt je voorstellen dat als je de aanpak 1 tot en met 5 probeert, dat dit je wel 'uit' de verdiepende ervaring van de vivencia haalt. Optie 6 is dus de meest transparante en rustige manier om er mee om te gaan. Ook dan word je uitgenodigd de schaamte voorbij te gaan en het (letterlijke) Leven in jou te aanvaarden en te delen zoals het op dat moment door jou heen gaat.

Gisteren liet ik de hond van mijn buurvrouw uit in het herfstachtige bos. Ik gooide een stok de ene kant op en liep snel de andere kant op om me te verstoppen achter een boom. Prachtig om te zien hoe de hond vervolgens in volle vaart mijn kant op kwam om me snel weer op te speuren. Even zorgeloos genieten.

Hoe vaak doe je dat nog? Onbezorgd spelen en genieten? Vaak leven we in zulke ingesleten patronen dat de tijd voorbij gaat zonder dat we er erg in hebben. Bij mijn Biodanzagroep experimenteerden we eens met een paar mensen in het zitten op een andere plaats in de kring. We vertelden niets aan de anderen, maar het effect was direct merkbaar. De groep werd joliger en vrolijker en ook de Biodanza docente kreeg een andere plek die vrij werd gehouden. Hoe een kleine verandering een groot effect kan hebben.

In de Biodanzales worden spelletjes gebruikt om vitaliteit op te wekken en de integratie van de groep te bevorderen. Door het spel komt er bevrijding van beweging en ontstaat er verbinding. Het is verwonderlijk heerlijk om te ervaren hoe het is om even weer zorgeloos te spelen als een kind. De kracht van spontaniteit, exploratie en plezier wordt daardoor versterkt.

De uitnodiging om te dansen en te spelen kan je in iedere Biodanza les ervaren. Je hoeft het alleen maar te durven. Krijgt het kind in jou die kans?