In het schemerdonker van de namiddag fiets ik door Wijk bij Duurstede. De kerstverlichting, omhuld door groen, brandt al hoog boven de straten. Op de Klooster Leuterstraat wordt het echt donker. De straatversiering ontbreekt hier. Het voelt alsof ik letterlijk de duisternis in rijd en het fietsen zwaarder wordt. Of is het de bedoeling dat ik hier stop?
Mijn oog valt op een open deur. Het is de ingang naar de Maria kapel van de Johannes de Doper kerk. In een opwelling stap ik af en zet mijn fiets tegen het ijzeren hek. Door de openstaande deur ga ik naar binnen, benieuwd naar wat ik aantref. Links is de deur naar de kapel; voorzichtig duw ik die open.
Binnen begroet een oase van bloemen mij, verlicht door tientallen brandende kaarsen. Aan de muur hangt een groot schilderij met een brede sierlijk uitgesneden houten lijst. Rechts staat een houten bankje waar ik op plaats neem. Even tot rust komen. Deze plek nodigt er zeker toe uit.
Met mijn ogen dicht vraag ik Maria om licht te brengen in Wijk bij Duurstede, in alle huizen, in alle straten en in alle mensen. Een warm gevoel van liefde stroomt door me heen. 'Kan ik nog iets voor u doen?', vraag ik. En ik ontvang het inzicht om een blog te schrijven over dit stille kapelletje van licht waar Maria aanbeden wordt. Dankbaar voor deze taak en ontroert, blijf ik in gedachten verzonken. Hoe wonderbaarlijk toch, dat je wordt gevraagd om dat te doen, wat je het liefste doet. Plus een beetje moed, om het dan ook werkelijk te doen.
Ik kijk naar het schilderij en verbaas me over de mannelijke uitstraling van de Maria met Jezus op schoot. Maria, het toonbeeld van vrouwelijkheid, als moeder van Jezus en partner van Jozef wordt afgebeeld als 'geslachtsloze' heilige. Terwijl ze juist als moeder en vrouw zoveel heeft betekent voor haar gezin, haar kind. Vergaat het veel vrouwen ook niet zo? Zichzelf wegcijferend voor de ander en vergeten te genieten van hun vrouwelijkheid? Laat deze donkere tijd en de volle maan je dan nu de ruimte bieden om jezelf ook als moeder en vrouw te waarderen. Vanuit de liefde voor je vrouwelijke zelf, kun je meer genieten van jouw rol als moeder en partner. Als je moeite hebt om jezelf dat toe te staan, vraag het dan gewoon aan Maria. Ze is er altijd, ook in Wijk. Haar kapelletje is als een baarmoeder van licht. Je komt er als herboren uit.
Mijn oog valt op een open deur. Het is de ingang naar de Maria kapel van de Johannes de Doper kerk. In een opwelling stap ik af en zet mijn fiets tegen het ijzeren hek. Door de openstaande deur ga ik naar binnen, benieuwd naar wat ik aantref. Links is de deur naar de kapel; voorzichtig duw ik die open.
Binnen begroet een oase van bloemen mij, verlicht door tientallen brandende kaarsen. Aan de muur hangt een groot schilderij met een brede sierlijk uitgesneden houten lijst. Rechts staat een houten bankje waar ik op plaats neem. Even tot rust komen. Deze plek nodigt er zeker toe uit.
Met mijn ogen dicht vraag ik Maria om licht te brengen in Wijk bij Duurstede, in alle huizen, in alle straten en in alle mensen. Een warm gevoel van liefde stroomt door me heen. 'Kan ik nog iets voor u doen?', vraag ik. En ik ontvang het inzicht om een blog te schrijven over dit stille kapelletje van licht waar Maria aanbeden wordt. Dankbaar voor deze taak en ontroert, blijf ik in gedachten verzonken. Hoe wonderbaarlijk toch, dat je wordt gevraagd om dat te doen, wat je het liefste doet. Plus een beetje moed, om het dan ook werkelijk te doen.
Ik kijk naar het schilderij en verbaas me over de mannelijke uitstraling van de Maria met Jezus op schoot. Maria, het toonbeeld van vrouwelijkheid, als moeder van Jezus en partner van Jozef wordt afgebeeld als 'geslachtsloze' heilige. Terwijl ze juist als moeder en vrouw zoveel heeft betekent voor haar gezin, haar kind. Vergaat het veel vrouwen ook niet zo? Zichzelf wegcijferend voor de ander en vergeten te genieten van hun vrouwelijkheid? Laat deze donkere tijd en de volle maan je dan nu de ruimte bieden om jezelf ook als moeder en vrouw te waarderen. Vanuit de liefde voor je vrouwelijke zelf, kun je meer genieten van jouw rol als moeder en partner. Als je moeite hebt om jezelf dat toe te staan, vraag het dan gewoon aan Maria. Ze is er altijd, ook in Wijk. Haar kapelletje is als een baarmoeder van licht. Je komt er als herboren uit.
RSS-feed
