Ken je dat? Je bent ergens, maar je gedachten zijn over al en nergens of je bent met je gevoel bij iemand anders. Echt aanwezig zijn in het hier en nu is een hele kunst. In Biodanza wordt je uitgenodigd om, in de eerste plaats, je in het moment te verbinden met jezelf. Hier wordt meestal aandacht voor gevraagd in de begincirkel. Daarna volgt het verzoek om je te verbinden met de groep, door bijvoorbeeld het voelen van de handen van de ander of door oogcontact. Dat er verschillende manieren van aanwezig-zijn bestaan, ontdekte ik tijdens een vivencia (biodanza sessie) geleid door Sergio Cruz. Deze ging over de invloed van muziek in Biodanza. Het was al boeiend wat diverse soorten muziek, ritmes en melodieën voor impact hebben op je gevoel. Maar wat me vooral raakte, was de manier waarop Sergio tijdens een ontmoetingsknuffel met mij helemaal present was in zijn lijf en in contact met mij. Heel authentiek en puur. Sindsdien ben ik meer gaan letten op waar ik ben met mijn bewustzijn, zowel in de individuele dansen als in de ontmoetingen. Ben ik er echt? Is mijn volle aandacht erbij? Zit ik helemaal in mijn lijf? Voel ik dat ook? En kan ik vanuit deze staat in contact zijn met iemand anders? “Door jou voel ik mijzelf”, zei mijn Biodanza tutor eens tegen mij. Ik geloof dat ik het nu pas begrijp. Wanneer iemand met volle aanwezigheid in contact is met jou, merk je in hoeverre je er zelf ook bent. Zo durven zijn en ontmoeten, brengt je dichterbij jezelf en je eigen kracht. Daar gaat je hart van open.
1 Comment
Wendbaarheid in het leven kan je ervaren in de richting van de wind of de stroming in het water. Voor sommige elementen is dit minder vanzelfsprekend; denk maar aan een rots of een boomstronk. Het thema Wendbaarheid in Biodanza kan je op meerdere manieren ervaren. Wat doet bepaalde muziek met jou en hoe lenig ben je in je lichaam en al je ledematen? Kan je vanuit een gerichte aanraking een specifiek deel van je lichaam meer laten bewegen? Je kunt ook tijdens het lopen door elkaar heen voelen hoe wendbaar je bent, vooral wanneer het tempo van de loop hoog is en de bochten onverwachts. De uitwerking die de oefeningen op mij hebben, voedt mijn Weerbaarheid. Soms is het makkelijker om tegenstand te omzeilen door een andere weg te kiezen. Of even met de wind mee te buigen, zoals riet. Als er zich een blokkade voor doet, wat is dan je reactie? Vecht je tegen het obstakel of vind je soepel een andere oplossing? In het vinden van de ruimte, zit een ongekende kracht: de ruimte voor je loop, voor je beweging, voor je gedachten, voor je mening, voor je zijn. Je bevrijdt jezelf van de belemmering en dat versterkt je zelfverzekerdheid. Hierdoor sta je sterker in je schoenen en voel je je ook weerbaarder. Je voelt je innerlijk als een boom die de storm doorstaat, terwijl je je souplesse toepast om met een lastige situatie om te gaan. Dit gevoel dat tijdens een Biodanza Vivencia in me opkwam, neem ik mee in mijn dagelijks leven. Zo ga ik weer soepel en gesterkt verder. Grenzen in en door Biodanza
Het kan je zo maar gebeuren, in de dans maar ook in het echte leven, dat je grenzen worden overschreden. Grenzen waarvan je eigenlijk niet eens wist dat je ze had. Juist doordat iemand over je grens heen gaat, word je je bewust dat er een grens voor je was. In de dans ben ik heel vrij. En in de afgelopen jaren heb ik meermaals grenzen ervaren, dus ik dacht dat ik dat thema nu wel beheerste, maar dat was iets te optimistisch. Kan je je voorstellen dat iemand je overvalt door zijn manier van kijken of door heel dicht bij je te gaan staan en je zo in de ogen kijkt? Ik had eigenlijk niet eens door dat het zoveel met me deed. Ik voelde wel een innerlijke reactie en irritatie, maar ik had geen afweersysteem dat me een stap achteruit deed zetten of de persoon met vriendelijke hand naar achteren dirigeerde. Ik liet de persoon gewoon 'binnen' komen. Hmmm, dat geeft te denken, hoe goed kom ik voor mezelf op eigenlijk? In dezelfde Vivencia (Biodanza sessie) trok dezelfde persoon zich naar me toe voor een knuffel. Weer voelde ik een innerlijke afweerreactie maar ik liet me knuffelen, terwijl ik daar zelf niet voor voelde. Ik voelde hoe ik aardig wilde zijn voor de ander, de ander niet wilde afwijzen. Maar daardoor wees ik mezelf af. Ik ken de theorie: Nee zeggen tegen een ander, is Ja zeggen tegen jezelf. Alleen in de praktijk ben ik nog hardleers. In het dagelijks leven heb je nog het hulpmiddel van de taal. Door het gebruik van de feedbackregels Ik-Ik-Jij, zoals ik ze ook in mijn boek Van Crisis naar Geluk heb beschreven, kom ik een heel eind in het onder woorden brengen van mijn gevoelens en stellen van grenzen. Tijdens Biodanza wordt echter niet gesproken en is het de bedoeling dat je alles met je lichaam doet. Mijn lichaamswijsheid kan nog steeds leren, zo blijkt maar weer. Wanneer mijn hoofd niet mee doet, is het wel de bedoeling dat mijn lichaam instinctief opkomt voor mijn gevoel en mijn grenzen. Mijn overlevingsinstinct staat nog ingesteld op veel toelaten uit empathie voor de ander. Het wordt tijd dat dat overschreven mag worden. Laat de tijger in mij maar uithalen. Wraah, hier is de grens, dit is mijn terrein,mijn lijf! PS Er staat ook een mooi artikel op de site van Biodanza Nederland over dit thema: veiligheid en afstemming |