Grenzen in en door Biodanza
Het kan je zo maar gebeuren, in de dans maar ook in het echte leven, dat je grenzen worden overschreden. Grenzen waarvan je eigenlijk niet eens wist dat je ze had. Juist doordat iemand over je grens heen gaat, word je je bewust dat er een grens voor je was. In de dans ben ik heel vrij. En in de afgelopen jaren heb ik meermaals grenzen ervaren, dus ik dacht dat ik dat thema nu wel beheerste, maar dat was iets te optimistisch. Kan je je voorstellen dat iemand je overvalt door zijn manier van kijken of door heel dicht bij je te gaan staan en je zo in de ogen kijkt? Ik had eigenlijk niet eens door dat het zoveel met me deed. Ik voelde wel een innerlijke reactie en irritatie, maar ik had geen afweersysteem dat me een stap achteruit deed zetten of de persoon met vriendelijke hand naar achteren dirigeerde. Ik liet de persoon gewoon 'binnen' komen. Hmmm, dat geeft te denken, hoe goed kom ik voor mezelf op eigenlijk? In dezelfde Vivencia (Biodanza sessie) trok dezelfde persoon zich naar me toe voor een knuffel. Weer voelde ik een innerlijke afweerreactie maar ik liet me knuffelen, terwijl ik daar zelf niet voor voelde. Ik voelde hoe ik aardig wilde zijn voor de ander, de ander niet wilde afwijzen. Maar daardoor wees ik mezelf af. Ik ken de theorie: Nee zeggen tegen een ander, is Ja zeggen tegen jezelf. Alleen in de praktijk ben ik nog hardleers. In het dagelijks leven heb je nog het hulpmiddel van de taal. Door het gebruik van de feedbackregels Ik-Ik-Jij, zoals ik ze ook in mijn boek Van Crisis naar Geluk heb beschreven, kom ik een heel eind in het onder woorden brengen van mijn gevoelens en stellen van grenzen. Tijdens Biodanza wordt echter niet gesproken en is het de bedoeling dat je alles met je lichaam doet. Mijn lichaamswijsheid kan nog steeds leren, zo blijkt maar weer. Wanneer mijn hoofd niet mee doet, is het wel de bedoeling dat mijn lichaam instinctief opkomt voor mijn gevoel en mijn grenzen. Mijn overlevingsinstinct staat nog ingesteld op veel toelaten uit empathie voor de ander. Het wordt tijd dat dat overschreven mag worden. Laat de tijger in mij maar uithalen. Wraah, hier is de grens, dit is mijn terrein,mijn lijf! PS Er staat ook een mooi artikel op de site van Biodanza Nederland over dit thema: veiligheid en afstemming
2 Comments
16/10/2018 05:40:46 am
Biodanza is heel spannend inderdaad: hoe ver ga ik? En hoe ver gaat de ander? Ik heb een paar Biodanza-sessies meegemaakt en ik vond het letterlijk een grensverleggende ervaring. Niet alleen: wat is mijn grens? Wil ik de ander wel zo dichtbij laten komen? Wat zegt mijn lichaam? Maar ook: hoe ver mag ik zelf gaan? Kom ik dichter bij de ander dan die ander wil, ook al geeft die ander dat niet heel duidelijk aan? Biodanza is een avontuur en zeker een leerweg.
Reply
Leave a Reply. |