Loslaten tot Ik Ben

Er is een transformatie aan de gang. Ik merk het bij mezelf, in mijn omgeving en ook bij mijn cliënten. Alsof we allemaal oude stukken aan het loslaten zijn, stukken die ons niet meer dienen. Daarnaast worden we uitgenodigd om diepere verbinding met onze basis te maken.

Bij mij ontstond er een verlangen naar samen, naar geborgenheid en genegenheid. Vanuit het pad naar Zelfrealisatie leer ik om dit gevoel dan waar te nemen, er mee te zijn en er niets mee te hoeven doen. Dus geen verwachtingen op anderen projecteren om te zorgen dat mijn verlangen wordt vervuld en zelf geen actie ondernemen als het niet van binnenuit ontstaat. Na enige dagen transformeerden deze emoties naar een gevoel van boosheid. Boos omdat ik in mijn verleden dat veilige geborgen gevoel heb gemist. Boos omdat ik niet de warmte, liefde, geborgenheid krijg waar ik naar verlang. Maar ook dit is niet iets wat je op kunt eisen. En weer neem ik mijn gevoelens waar zonder er iets mee te doen. Wanneer de boosheid verdwijnt, dient er zich een gevoel van opgeven aan. Het liefst niets meer doen, alles maar laten lopen. En mezelf verschansen op de bank met lekkernijen. Opgeven, de hoop, de positiviteit, het verlangen. Wat doet het er toe? Wat maakt het uit? Ook mijn neiging om mezelf weer op te peppen middels een lied of muziek laat ik varen. Nee, blijf maar even bij het gevoel.

Ergens weet ik, het leven gaat door. Dat wat ik nu ervaar is tijdelijk. Er komt een moment dat ik het leven weer op een andere manier ervaar. Vanochtend diende zich dat alweer aan. Een cliënt met het thema het bestaan in de wereld rechtvaardigen door anderen te helpen. Een goed gevoel over ons zelf krijgen door een ander te helpen. En daardoor niet stil hoeven te staan bij ons eigen gevoel. Wat zijn we waard als we er niet zijn voor een ander? Wanneer we niets doen?

Dan komen we bij die stukken in onszelf die pijn doen, verdriet of boosheid op doen komen. Die emoties die we vervelend vinden en er dus van weg gaan. Maar het leven is pijn en fijn. Mens zijn is compleet zijn in wie we zijn inclusief alle emoties, niet alleen de leuke, lieve, fijne. Ook pijn, woede en verdriet mogen er zijn.

In de stilte van het alleen zijn, kunnen we contact maken met wat er binnen ons leeft. En als je wilt, kun je het inbrengen in het contact met de ander. Het is niet aan de ander om het voor je op te lossen, maar het is wel heel fijn wanneer je kunt delen wat er in je om gaat. Het acceptatieproces begint in jezelf, met het bewust worden, erkennen, waarnemen, doorvoelen en loslaten.

Dit lukt alleen wanneer er in ons een basis is van vertrouwen. Een basis in jezelf, die je doet voelen, wat er ook gebeurd, ik ben er. Ik ben.

Wil je ondersteuning in jouw proces? 
Neem dan contact met je op voor healing-reading-coaching.
Direct een afspraak maken kan natuurlijk ook. 

---